Czy lepsze odżywianie łososia atlantyckiego w wodach słodkich może zwiększyć odporność ryb, ich przetrwanie i wzrost po transferze wody morskiej?

Utrata ryb w wodzie morskiej (SW) w hodowli łososia atlantyckiego jest wysoka, a znaczna część tej utraty ma miejsce w okresie tuż po transferze łososia atlantyckiego. W obecnym badaniu zakładamy, że poprawa diety na etapie słodkowodnym wpływa na wzrost ryb, ich przeżycie i odporność na późniejszym etapie. Aby to sprawdzić, pożywiono pięć eksperymentalnych diet łososia parr w FW w temperaturze 12 °C. Poza komercyjną dietą kontrolną karmiono rybami dietę o zmienionym składzie FA, która ma być bardziej podobna do naturalnej paszy łososia w FW, dietę o zwiększonym stężeniu wybranych związków AA/N (metioniny, lizyny, tioniny i tauryny), dietę o zwiększonym stężeniu metioniny i niektórych witamin B (folia, B12 i B6) oraz końcową dietę łączącą wszystkie te potencjalne usprawnienia. W momencie przenoszenia SW odporność ryb karmionych różnymi dietami była badana poprzez bezpośrednie przeniesienie do SW w trzech różnych temperaturach (8, 12 i 16 °C, bez uprzedniego aklimatyzacji), a także przez przeniesienie ich do otwartych kojców, przy czym żywiono je powszechną komercyjną dietą. Wzrost i przybliżony skład ryb nie różniły się w zależności od grupy pokarmowej. Wydaje się, że wszystkie grupy pokarmowe dobrze radzą sobie z przenoszeniem do SW, a chociaż transfer SW wywołał reakcję stresu u ryb, to nie różnił się on znacząco między grupami żywieniowymi. Ryby przenoszone do SW w temperaturze 8 °C miały wyższą śmiertelność, zmniejszoną warstwę śluzy oraz częstsze występowanie strat w skali i ran, ale miało to zastosowanie do wszystkich grup żywieniowych. W związku z tym nie można zalecić bezpośredniego transferu do SW w niższej temperaturze niż ryby. W dwóch najwyższych temperaturach między grupami występowały pewne różnice w stopniu ciężkości zaczepów. Poza tym żaden ze zmierzonych parametrów związanych ze zdrowiem lub dobrostanem nie wykazał żadnej różnicy między grupami pokarmowymi, co wskazuje, że dieta kontrolna była już wystarczająca.