Levenscyclusbeoordeling van zeebaars en meagre in mariene kooien — Van voederinstallatie tot oogst

Aquacultuur houdt verband met milieueffecten, zowel lokaal als wereldwijd. Het doel van deze studie was om ecologische hotspots in kaart te brengen die verband houden met visvoer van verschillende granulaties, in zeebaars en meagre kweek aan de hand van een levenscyclusanalyse (Life Cycle Assessment, LCA), aangezien uit recente studies blijkt dat visvoeder de belangrijkste factor is die van invloed is op de mariene viskweek. Dit maakte op zijn beurt een gedetailleerde vergelijking mogelijk van de milieuprestaties tijdens de hele kweekcyclus, voor beide soorten. LCA werd toegepast op het productieproces van visvoer, waarbij rekening werd gehouden met de hoeveelheden grondstoffen, warmte en energie die nodig zijn voor de productie van voeder. Evenzo werd LCA toegepast op kooibedrijven in Griekenland, waarbij het ging om de hoeveelheid voeder per grootteklasse, energie en brandstof die nodig was voor de productie van respectievelijk één ton zeebaars en meagre. De kleinschaligere voederklasse (SSF) die aan de broed werd gedistribueerd, presteerde beter dan de klassen middelgroot (MSF) en grootschalig diervoeder (LSF) die worden gevoed aan jonge dieren/volwassenen, in verhouding tot verschillende milieu-effectindicatoren. In middelgrote en grote diervoeders leverde het gebruik van zonnebloemmeel de belangrijkste negatieve bijdrage, terwijl kleine diervoeders deze indicatoren beïnvloedden door hogere elektriciteitsbehoeften en de hoeveelheid vismeel. Uit een vergelijking tussen zeebaars en meagre bleek dat meagre een aanzienlijk lagere impact had op alle 18 milieu-effectindicatoren. Dit moet worden toegeschreven aan een lagere voederconversieverhouding en lagere frituurvereisten in vergelijking met zeebaars. Verbeteringen in de teeltmethoden van grondstoffen, geoptimaliseerde vermindering van grondstoffen van mariene oorsprong en beter voederbeheer kunnen bijdragen tot de algehele ecologische duurzaamheid van de sector.