Ocena cyklu życia labraksa i labraksa w klatkach morskich – od zakładu karmiącego do zbioru

Akwakultura jest związana z wpływem na środowisko, zarówno na szczeblu lokalnym, jak i globalnym. Celem tego badania było zidentyfikowanie newralgicznych czynników środowiskowych związanych z paszami dla ryb o różnych granulacjach, w hodowli labraksa i ubogiej hodowli z zastosowaniem podejścia opartego na ocenie cyklu życia (LCA), biorąc pod uwagę, że ostatnie badania sugerują, że pasza dla ryb jest głównym czynnikiem wpływającym na hodowlę ryb morskich. To z kolei umożliwiło szczegółowe porównanie efektywności środowiskowej w całym cyklu chowu, w odniesieniu do obu gatunków. W procesie produkcji pasz dla ryb zastosowano LCA z uwzględnieniem ilości surowców, ciepła i energii potrzebnych do produkcji paszy. Podobnie w odniesieniu do hodowli klatkowych w Grecji zastosowano LCA w odniesieniu do ilości paszy w podziale na klasy wielkości, energii i paliwa potrzebnych do produkcji odpowiednio jednej tony labraksa i niezmiennego. Mniejsza klasa paszy (SSF) rozprowadzana do narybku osiągała lepsze wyniki w porównaniu z klasami paszy średniej (MSF) i pasz dużych (LSF) karmionych młodocianymi/dorosłymi, w odniesieniu do różnych wskaźników oddziaływania na środowisko. W przypadku średnich i dużych ilości pasz głównym negatywnym czynnikiem było stosowanie mączki słonecznikowej, natomiast małe pasze wpływały na te wskaźniki poprzez większe zapotrzebowanie na energię elektryczną i ilość mączki rybnej. Porównanie labraksa i labraksa wykazało, że niewielkie znaczenie miało znacznie mniejszy wpływ na wszystkie osiemnaście wskaźników oddziaływania na środowisko. Należy to przypisać zmniejszonemu współczynnikowi konwersji paszy i niższym wymogom narybku w porównaniu z labraksa. Poprawa metod uprawy surowców, zoptymalizowana redukcja surowców pochodzenia morskiego oraz lepsze gospodarowanie paszami mogłyby przyczynić się do ogólnej zrównoważoności ekologicznej sektora.