Moc genetyki: Dotychczasowy i przyszły wkład zrównoważonej selekcji genetycznej w zrównoważony wzrost i wydajność norweskiego przemysłu łososia atlantyckiego (Salmo salar)

W ciągu mniej niż 50 lat hodowla łososia atlantyckiego stała się ważnym sektorem w Norwegii i podjęto szereg prób przewidywania przyszłego wzrostu. W całej produkcji żywności genetyka odgrywa ważną rolę w optymalizacji i efektywności produkcji. Korzyści płynące z selekcji genetycznej w akwakulturze są mniej udokumentowane ze względu na zmienne środowisko produkcyjne, długi czas produkcji i wyzwania, takie jak wszynie morskie, choroby zakaźne i wahania rynkowe. W badaniu tym zbadano wpływ 50-letniej zrównoważonej selekcji genetycznej na wzrost i wydajność norweskiego przemysłu łososia atlantyckiego. WE wspólnym ogrodzie doświadczalnym jaja samic reprezentujących obecnie hodowlane łosoś atlantycki (pokolenie 11) były nawożone kriowo konserwowaną mięsem od samców reprezentujących poprzednie pokolenia, a potomstwo (rodziny półsibskie) było hodowane w tych samych komercyjnych warunkach hodowli. Po zakończeniu tego doświadczenia różnica w średniej masie ciała między pokoleniami 0 i półSIB w stosunku do obecnego łososia wynosiła 1,5 kg. Wyniki wspólnego eksperymentu ogrodowego wykorzystano do modelowania wkładu selekcji genetycznej w celu zwiększenia tempa wzrostu łososia w przemyśle od pokolenia 0 (zebranego w 1975–1978 r.) do pokolenia 11 (zbiór w latach 2017–2019) oraz do symulacji siły genetycznej dla spodziewanego wzrostu przemysłu do 2050 r. (generacja 24), z uwzględnieniem czterech różnych scenariuszy prognoz. Trybunał ustalił, że w 2050 r. cała norweska produkcja wynosząca od 2,5 do 3,2 mln ton mogłaby zostać osiągnięta wyłącznie poprzez zwiększenie nieodłącznego potencjału wzrostu łososia atlantyckiego poprzez selekcję genetyczną. Ponadto oczekuje się, że czas produkcji w wodzie morskiej zostanie skrócony o 40–53 % z 15,3 miesiąca w 2019 r. do czasu produkcji wynoszącego odpowiednio od 9,2 do 7,2 miesiąca w 2050 r. Skrócenie czasu produkcji wody morskiej skutkuje skróceniem czasu zagrożenia chorobami i innymi niefortunnymi zdarzeniami, a w naszym najbardziej progresywnym scenariuszu śmiertelność wody morskiej miała zostać zmniejszona nawet o 50 %. Wkład w ograniczenie strat i zwiększone wykorzystanie zasobów zwiększa zrównoważony charakter norweskiego sektora akwakultury. Badanie to wykazało, że możliwe jest znaczne zwiększenie norweskiej produkcji akwakultury poprzez poprawę genetyczną oraz że sam wkład selekcji genetycznej pod względem tempa wzrostu może zlikwidować 77 % luki między prognozowanymi pięcioma mln ton w 2050 r. Scenariusze te pokazują, że selekcja genetyczna powinna być uwzględniana jako główny element przewidywania przyszłego rozwoju i wzrostu produkcji akwakultury, zarówno w Norwegii, jak i w innych krajach produkujących łososie.