Praktijken op het gebied van het welzijn van gekweekte vis: zalmkweek als casestudy

Elk jaar worden in het Verenigd Koninkrijk ongeveer 180 miljoen zalmachtigen (zalm en forel) geproduceerd, waardoor de viskwekerij na de productie van vleeskuikens de grootste veeteelt is (FAWC 2014). Verwacht wordt dat de viskwekerij de komende 10 jaar exponentieel zal groeien en tegen 60 naar verwachting meer dan 2 030 % van de wereldwijde vraag naar vis voor menselijke consumptie zal leveren (FAO 2018). Er zijn nog steeds problemen in verband met het welzijn van gekweekte vis die moeten worden opgelost, niet alleen ten behoeve van gekweekte vis, maar ook omdat een goed welzijn gedurende de hele levenscyclus moet leiden tot een hogere productiviteit en een hoger economisch rendement voor de landbouwers. Welzijn is ook belangrijk tijdens het vervoer, de oogst en het slachten en zal van invloed zijn op de productkwaliteit (uiterlijk van vissen en kwaliteit van de filet). 
Het belangrijkste doel van dit overzicht is de stand van zaken van de huidige praktijken op het gebied van het welzijn van gekweekte vis te evalueren, met bijzondere aandacht voor zalmkweek als modelsoort. De meeste welzijnsmaatregelen en -praktijken die tot dusver zijn toegepast, hebben betrekking op de kooikweek van Atlantische zalm. Door de huidige stand van de techniek op het gebied van het welzijn van zalm en de operationele welzijnsindicatoren (OWI) die bij de zalmkweek worden gebruikt, te evalueren, kunnen we gebieden identificeren die mogelijk relevant zijn voor andere gekweekte soorten (bv. tilapia en katvis) en hun rol in de beste beheerpraktijken (BMP). 
Deze evaluatie is bedoeld als input voor de discussie over de wijze waarop de sector betere welvaartspraktijken kan toepassen door een beter inzicht in de belangrijkste kwesties door de betrokkenen en/of de opname in BAP-normen. Het zal helpen bij het in kaart brengen van problemen die moeten worden aangepakt en de mogelijkheden die in de nabije toekomst moeten worden beoordeeld, en zal aangeven hoe betere monitoring en precisievisteelt kunnen worden toegepast om het welzijn van vissen in de toekomst te verbeteren.