De bijdrage van de visserij en de aquacultuur aan het mondiale eiwitaanbod

De bijdrage van aquatische dierlijke eiwitten aan de mondiale eiwitvoorziening van dierlijke oorsprong en het relatieve belang van aquacultuur voor de vangst van deze eiwitten zijn relevant bij beoordelingen en besluiten in verband met de toekomst van de aquatische voedselproductie en de veiligheid ervan. Vlees van landdieren, melk en eieren resulteerde in 76,966 kt ruw eiwit in vergelijking met 13,950 kt of 15,3 % afkomstig van waterdieren in 2018. Hoewel de aquacultuur een grotere hoeveelheid waterdieren produceerde, resulteerde de vangstvisserij in 7,135 kt ruw eiwit, terwijl de aquacultuur 6,815 kg leverde. De vangstvisserijproductie is de afgelopen twee decennia niet toegenomen en de aquacultuurproductie moet worden verhoogd om de groeiende vraag naar visserijproducten van een grotere en meer welvarende populatie veilig te stellen. Wij schatten op basis van de status-quo-consumptie dat de aquacultuurproductie zou moeten stijgen van 82,087 Kt in 2018 tot 129,000 Kt in 2050 om aan de vraag van de grotere bevolking te voldoen. Ongeveer twee derde van de productie van vis en schaaldieren door de aquacultuur is afkomstig van diervoeders, en vismeel en visolie zijn vismeel en visolie als ingrediënten voor deze soorten. Aquacultuurvoeder vergt een groot deel van het wereldwijde aanbod van vismeel en visolie. Naar schatting is 71,0 % van het vismeel en 73,9 % van de visolie afkomstig van de vangst, terwijl de rest afkomstig is van afval van de verwerking van waterdieren. Verwacht wordt dat de vangst van kleine pelagische vis uit de oceaan in de toekomst niet zal toenemen. Aquacultuur moet het gebruik van vismeel en olie verminderen om haar afhankelijkheid van kleine wilde vis te verminderen, wat belangrijk is voor de integriteit van mariene voedselketens en de voedselzekerheid voor de armen in veel kustgebieden. Tekorten aan vismeel en visolie voor gebruik in aquacultuurvoeder zullen in de toekomst leiden tot een beperking van de productie als niet wordt voldaan aan de doelstellingen om het gebruik ervan in diervoeders te verminderen.