Een vergelijking van ecologische en economische duurzaamheid in waardeketens voor visserijproducten en dierlijke producten

In dit document wordt een ecologisch uitgebreid input-outputmodel van de Ierse economie gebruikt om de broeikasgasemissies en economische outputmultiplicatoren in 2010 te ramen voor twee aquatische producten (aquacultuurproducten en zeevisserij) en vijf dierlijke producten op het land (rundvlees, schapenvlees, varkensvlees, pluimveevlees en zuivelproducten). Bovendien wordt het kader voor de mondiale waardeketen (Global Value Chain, GVC) vastgesteld om de structuur van de Ierse levensmiddelensectoren kwalitatief te begrijpen en segmenten van de voedselwaardeketens met de grootste emissie-efficiëntie en economisch potentieel in kaart te brengen. De aquacultuur blijkt de hoogste outputmultiplicator te hebben en een lage tot gemiddelde koolstofvoetafdruk in vergelijking met veeteeltproducten (rund- en kalfsvlees, schapenvlees, zuivel). De directe en indirecte economische voordelen van de aquacultuursector en de relatief lage koolstofvoetafdruk wijzen erop dat een uitbreiding van de Ierse aquacultuursector extra voordelen kan opleveren. Aquacultuur is echter energie-intensief en daarom vereist de productie een efficiënt gebruik van energie en hulpbronnen en de inzet van koolstofarme technologieën die de duurzaamheid van de aquacultuur versterken.