Welzijn van vis in de offshore zalmaquacultuur

Om de verdere groei van de Atlantische zalmaquacultuursector mogelijk te maken, kunnen op meer blootgestelde locaties langs de kust of zelfs op zee nieuwe productielocaties worden opgezet. Hier zullen vissen te maken krijgen met sterke stromingen en krachtige golven, die op traditionele beschutte locaties worden vermeden. Blootgestelde locaties bieden verschillende voordelen en vereisen nieuwe technologische vooruitgang. De belangrijkste vraag is echter of Atlantische zalm in deze extremere omgevingen kan gedijen. In deze analyse beschrijven we hoe sterke waterstromen van invloed zijn op de fysiologie, het gedrag en uiteindelijk het welzijn van de vissen. Als de omgevingsstroomsnelheden het zwemvermogen overschrijden, worden vissen vermoeid en worden zij op de kooiwand vastgeklemd, wat tot onaanvaardbaar welzijn leidt. De zwemcapaciteit hangt af van zowel de omvang als de duur van de huidige snelheden. Bovendien moduleren verschillende milieu- en biologische factoren de zwemmogelijkheden, waarbij de temperatuur, de lichaamsgrootte en de gezondheidstoestand bijzonder belangrijk zijn. Vervolgens wordt een reeks empirische studies gebruikt om welzijnsrichtsnoeren op te stellen met betrekking tot biologische grenswaarden in blootgestelde aquacultuur. Als gevolg van de toenemende populariteit van schonere vis in de zalmaquacultuur beoordelen we ook het nut ervan op blootgestelde locaties. Over het algemeen is Atlantische zalm een krachtige, duurzame zwemmer en op basis van beschikbare locatieonderzoeken van oceaanstromingen concluderen wij dat de vooruitzichten voor verantwoorde kweek op blootgestelde locaties veelbelovend lijken. Schonere vissoorten zoals nodulaire vissen en kogelwrasse zijn echter slecht zwemmen en worden daarom niet aanbevolen voor inzet op blootgestelde locaties.