Budżet CO2 metabolizmu hodowanych małży w wysoce wydajnym północno-zachodnim iberyjskim systemie upwellingu

Ocena śladu węglowego akwakultury marynarki morskiej wymaga dokładnego oszacowania uwalniania CO2 związanego z dobrami kapitałowymi i działalnością w zakresie akwakultury, ale również z metabolicznym budżetem CO2 gatunków hodowanych. Obecnie istnieją rozbieżności w zakresie procesów, które należy uwzględnić w tym budżecie, sposobu ich szacowania oraz skali, jaką należy zastosować, z poszczególnych jednostek po ekosystem. Na szacunki mają również znaczący wpływ na warunki środowiskowe i metody hodowli specyficzne dla danego miejsca. W tym miejscu zgromadziliśmy dane środowiskowe, biochemiczne i metaboliczne z opublikowanych artykułów naukowych, sprawozdań i istniejących baz danych, aby przedstawić budżet metaboliczny emisji CO2 dla akwakultury omułków w przybrzeżnych wlotach w północno-zachodniej Iberii. Analizujemy udział produkcji mięsa omułków i muszli razem i oddzielnie. W skali indywidualnej budżet CO2 w łupinach szacuje się na podstawie usuwania CO2 poprzez syntezę białka w matrycy łupinowej oraz uwalniania CO2 podczas kalcyfikacji i oddychania w celu wsparcia konserwacji łupin. Węgiel organiczny w miąższu omułków i CO2 uwalniany w drodze oddychania w celu wsparcia utrzymania miąższu przyczyniają się do budżetu związanego z mięsem CO2. Przy szacowaniu metabolicznego śladu węglowego poszczególnych omułków uwzględnia się jedynie procesy kalcynacji i oddychania, ponieważ węgiel organiczny w miąższu i łupinach omułków powraca do atmosfery jako CO2 w stosunkowo krótkim czasie. Chociaż ślad węglowy metaboliczny związany z łupiną omułków utrzymuje się na stałym poziomie 365 kg CO2 na tonę skorupy, waha się on od 92 do 578 kg CO2 na tonę mięsa omułków. Ta duża zmienność zależy od czasu wysiewu omułków i wielkości zbiorów ze względu na zróżnicowane modele sezonowego wzrostu miąższu i muszli. Włączenie CO2 potencjalnie unieruchomionego w odchodach omułków zakopanych w osadach doprowadziłoby do zmniejszenia szacunków dotyczących metabolicznego śladu węglowego o maksymalnie 6 % w porównaniu z indywidualnymi szacunkami.