Ένα πρότυπο σύστημα για την αξιολόγηση των οικονομικών επιδόσεων δύο διαφορετικών διατροφικών στρατηγικών στον σολομό Ατλαντικού εκτροφής (Salmo salar L.)

Το παρόν έγγραφο αξιολογεί τις διαφορές ως προς το κόστος των ζωοτροφών στην εκτροφή σολομού με βάση δύο στρατηγικές ζωοτροφών με υψηλή ενεργειακή πυκνότητα: η μία ομοιάζει με τη βιομηχανική προτίμηση της χρήσης δίαιτας υψηλής περιεκτικότητας σε λιπαρά (LP: χαμηλή αναλογία πρωτεϊνών προς λιπίδια), ενώ στην άλλη στρατηγική η διατροφική ενέργεια προέρχεται σε μεγαλύτερο βαθμό από πρωτεΐνες (HP: υψηλή αναλογία πρωτεϊνών προς λιπίδια). Παρουσιάζονται δύο διαφορετικά οικονομικά μοντέλα που βασίζονται σε τρία διαφορετικά πειράματα διατροφής: μία εμπορική δοκιμή μεγάλης κλίμακας και δύο μικρής κλίμακας δοκιμές. Όλες οι δοκιμές διεξήχθησαν με νεαρά νεαρά ζώα (S1). Το κόστος παραγωγής αυξήθηκε από το 2009 έως το 2016 και τα στοιχεία που παρουσιάζονται απεικονίζουν μια γενική αύξηση της τιμής των πρωτεϊνών και των ελαίων ζωοτροφών. Οι διατροφικές πρωτεΐνες είναι ακριβότερες από τα λιπίδια και στην ισοενεργειακή διατροφή, οι ζωοτροφές πυκνότερης περιεκτικότητας σε πρωτεΐνες είναι υψηλότερες από την εναλλακτική λύση πυκνότητας λιπιδίων. Οι δίαιτες HP οδηγούν σε υψηλότερη εναπόθεση ζωοτροφών στο σφάγιο, γεγονός που έχει ως αποτέλεσμα σημαντικά χαμηλότερο ρυθμό μετατροπής της ζωοτροφής σε σύγκριση με την προτιμώμενη εμπορική δίαιτα ισοενέργειας LP. Λόγω της βελτιωμένης μετατροπής ζωοτροφών από ζωοτροφή σε σφάγιο, η στρατηγική ζωοτροφών HP συνεπάγεται χαμηλότερο κόστος ζωοτροφών. Επιπλέον, η στρατηγική ζωοτροφών HP προκαλεί ταχύτερη ανάπτυξη που επιτρέπει στους γεωργούς να μειώσουν τον κύκλο παραγωγής. Ο μειωμένος κύκλος παραγωγής αποτελεί ευκαιρία μείωσης του συνολικού κόστους παραγωγής. Εάν η βελτίωση της ανάπτυξης οφείλεται στη διατροφική στρατηγική, η μείωση του συνολικού κόστους θα πρέπει να καταλογίζεται στο κόστος των ζωοτροφών, δηλαδή στη μείωση του κόστους των ζωοτροφών. Τέλος, οι βελτιώσεις που προκαλούνται από τη διατροφή στο βάρος των σφαγίων αποδίδουν περισσότερα εμπορεύσιμα προϊόντα, γεγονός που αυξάνει το εισόδημα. Έτσι, το σημερινό πρότυπο σύστημα αποκάλυψε ότι η παραδοσιακή διατροφή με υψηλή περιεκτικότητα σε λιπαρά που προτιμάται στη βιομηχανία σολομού, αν και είναι φθηνότερη από την πλούσια σε ισοενεργειακή πρωτεΐνη διατροφή, δεν είναι κατ’ ανάγκη πρόδρομη ουσία για το συνολικά χαμηλότερο κόστος των ζωοτροφών.