De capaciteit van ecosysteemdiensten is groter in gebieden met meerdere soorten aanwijzing

De toepassing van het concept “Ecosystem Service” (ES) in de praktijk kan een moeilijke taak zijn, aangezien daarbij rekening moet worden gehouden met eerdere “traditionele” beleidsmaatregelen en benaderingen die natuur en biodiversiteit anders hebben geëvalueerd. Onder meer de Habitatrichtlijn (92/43/EG) en de vogelrichtlijn (79/409/EG), de kaderrichtlijn water (2000/60/EG) en de richtlijn omgevingslawaai (2002/49/EG) hebben geleid tot de evaluatie/aanwijzing van gebieden in Europa met verschillende criteria. In deze studie was ons doel te begrijpen hoe de Spaanse capaciteit van een gebied verband houdt met de aanwijzing ervan en of gebieden met meerdere aanwijzingen een grotere capaciteit hebben om ES aan te bieden.
We selecteerden vier stroomgebieden in Griekenland met een grote verscheidenheid aan kenmerken die meer dan 25 % van het nationale grondgebied beslaan. Binnen de stroomgebieden hebben we de Spaanse capaciteit beoordeeld (volgens de methodologie van Burkhard et al. 2009) van gebieden die zijn aangewezen als Natura 2000-gebieden, Quietgebieden en watergebieden of waterlichamen, waarbij gebieden met meerdere aanwijzingen werden aangetroffen. De gegevens zijn door GLM geanalyseerd om verschillen aan het licht te brengen met betrekking tot de capaciteit van ES tussen de verschillende soorten gebieden. We hebben ook synergieën en afwegingen tussen verschillende soorten ES onderzocht in het kader van de PSO en getest op correlaties tussen landschapselementen, zoals hoogte, aspect en helling en het potentieel van ES.
Uit onze resultaten blijkt dat gebieden met verschillende soorten of meerdere benamingen een verschillende capaciteit hebben om ES aan te bieden. Gebieden van één aanwijzingstype (beschermde gebieden of Quiet Areas) hadden in de meeste ES over het algemeen tussentijdse scores, maar de scores waren hoger dan die van gebieden zonder aanwijzing, die een grotere capaciteit op het gebied van voorzieningsdiensten vertoonden. Van de beschermde gebieden en Quietgebieden scoorde deze laatste in het algemeen beter. Gebieden met een combinatie van beide aanwijzingstypes (beschermde gebieden en Quietgebieden) vertoonden in 13 van de 29 ES de hoogste capaciteit, die voornamelijk verband hielden met natuurlijke en bosecosystemen. We troffen aanzienlijke synergieën aan tussen de meeste regelgevende, ondersteunende en culturele ES, die op hun beurt afwegingen met voorzieningsdiensten vertonen. De verschillende ES houden ruimtelijk verband en vertonen een sterke correlatie met landschapselementen, zoals hoogte en helling. 
Wij stellen voor dat de aanwijzingsstatus van een gebied kan worden gebruikt als alternatief instrument voor milieubeleid, met vermelding van de capaciteit voor ES. Meervoudige aanwijzing van gebieden kan worden gebruikt als proxy’s voor het lokaliseren van Spaanse “hotspots”. Deze integratie van “traditionele” evaluatie en aanduiding en het concept “nieuwere” ES is een tijd- en kosteneffectieve manier die door belanghebbenden en beleidsmakers moet worden aangenomen om te beginnen te voldoen aan nieuwe normen en eisen op het gebied van natuurbehoud en milieubeheer.