Η ικανότητα των υπηρεσιών οικοσυστήματος είναι υψηλότερη σε περιοχές πολλαπλών τύπων χαρακτηρισμού

Η πρακτική εφαρμογή της έννοιας της υπηρεσίας οικοσυστημάτων (ES) ενδέχεται να αποτελέσει πρόκληση, καθώς πρέπει να ληφθούν υπόψη προηγούμενες «παραδοσιακές» πολιτικές και προσεγγίσεις που έχουν αξιολογήσει διαφορετικά τη φύση και τη βιοποικιλότητα. Μεταξύ αυτών, η οδηγία για τους οικοτόπους (92/43/ΕΚ) και η οδηγία για τα πτηνά (79/409/ΕΚ), η οδηγία-πλαίσιο για τα ύδατα (2000/60/ΕΚ) και η οδηγία για τον θόρυβο (2002/49/ΕΚ) οδήγησαν στην αξιολόγηση/χαρακτηρισμό περιοχών στην Ευρώπη με διαφορετικά κριτήρια. Στη μελέτη αυτή στόχος μας ήταν να κατανοήσουμε τον τρόπο με τον οποίο η ικανότητα των ΕΣ μιας περιοχής σχετίζεται με τον χαρακτηρισμό της και εάν οι περιοχές με πολλαπλούς χαρακτηρισμούς έχουν μεγαλύτερη χωρητικότητα όσον αφορά την παροχή ΕΣ.
Επιλέξαμε τέσσερις λεκάνες απορροής στην Ελλάδα με μεγάλη ποικιλία χαρακτηριστικών που καλύπτουν πάνω από το 25 % της εθνικής επικράτειας. Στο εσωτερικό των λεκανών απορροής αξιολογήσαμε την ικανότητα των ΕΣ (σύμφωνα με τη μεθοδολογία Burkhard et al. 2009) των περιοχών που έχουν χαρακτηριστεί ως τόποι Natura 2000, αθόρυβες περιοχές και υγροβιότοποι ή υδατικά συστήματα και βρήκαν τις περιοχές που έχουν πολλαπλούς χαρακτηρισμούς. Η GLM ανέλυσε τα στοιχεία για να αποκαλύψει διαφορές όσον αφορά τη δυναμικότητα των ΕΣ μεταξύ των διαφόρων τύπων περιοχών. Διερευνήσαμε επίσης συνέργειες και συμβιβασμούς στο πλαίσιο της ΣΕΣΣ μεταξύ των διαφόρων ειδών ΕΣ και δοκιμάσαμε τις συσχετίσεις μεταξύ των ιδιοτήτων του τοπίου, όπως το υψόμετρο, η πτυχή και η κλίση, καθώς και το δυναμικό των ΕΣ.
Τα αποτελέσματά μας δείχνουν ότι περιοχές με διαφορετικούς τύπους ή πολλαπλούς χαρακτηρισμούς έχουν διαφορετική ικανότητα όσον αφορά την παροχή ES. Οι περιοχές ενός τύπου χαρακτηρισμού (προστατευόμενες ή αθόρυβες περιοχές) είχαν γενικά ενδιάμεσες βαθμολογίες στα περισσότερα ΕΣ, αλλά οι βαθμολογίες ήταν υψηλότερες σε σύγκριση με τις περιοχές χωρίς χαρακτηρισμό, οι οποίες παρουσίαζαν μεγαλύτερη ικανότητα παροχής υπηρεσιών εφοδιασμού. Μεταξύ των προστατευόμενων περιοχών και των αθόρυβων περιοχών, οι τελευταίες βαθμολογήθηκαν καλύτερα σε γενικές γραμμές. Οι περιοχές που συνδυάζουν και τους δύο τύπους χαρακτηρισμού (προστατευόμενες και αθόρυβες περιοχές) παρουσίασαν την υψηλότερη παραγωγική ικανότητα σε 13 από τις 29 ES, οι οποίες συνδέονταν κυρίως με φυσικά και δασικά οικοσυστήματα. Εντοπίσαμε σημαντικές συνέργειες μεταξύ των περισσότερων ρυθμιστικών, υποστηρικτικών και πολιτιστικών ΕΣ, οι οποίες με τη σειρά τους παρουσιάζουν συμβιβασμούς με τις υπηρεσίες εφοδιασμού. Τα διάφορα ES συνδέονται χωρικά και παρουσιάζουν ισχυρή συσχέτιση με τις ιδιότητες του τοπίου, όπως το υψόμετρο και η κλίση. 
Προτείνουμε το καθεστώς χαρακτηρισμού μιας περιοχής να μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως εναλλακτικό εργαλείο για την περιβαλλοντική πολιτική, υποδεικνύοντας την ικανότητα παροχής της Ισπανίας. Πολλαπλές ονομασίες περιοχών μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως υποκατάστατα για τον εντοπισμό των «κομβικών σημείων» της Ισπανίας. Αυτή η ενσωμάτωση της «παραδοσιακής» αξιολόγησης και χαρακτηρισμού και της «νεότερης» έννοιας του ΕΣ αποτελεί έναν χρονολογικό και οικονομικά αποδοτικό τρόπο που πρέπει να υιοθετηθεί από τα ενδιαφερόμενα μέρη και τους υπεύθυνους χάραξης πολιτικής προκειμένου να αρχίσει να συμμορφώνεται με τα νέα πρότυπα και τις απαιτήσεις για τη διατήρηση της φύσης και τη διαχείριση του περιβάλλοντος.