Recirculatie van aquacultuur is mogelijk zonder handel in grote energie: Levenscyclusbeoordeling van de viskwekerij in Warmwater in Zweden

Schaal- en schelpdieren worden beschouwd als veelbelovend voor duurzamere voedingspatronen. De toenemende productie van op het land gebaseerde gesloten recirculating Aquaculture Systems (RAS’s) heeft veel lokale milieuproblemen aangepakt met traditionele open netpensystemen, zoals eutrofiëring. De energie die nodig is om een goede waterkwaliteit in stand te houden, met bijbehorende emissies, wordt echter vanuit mondiaal perspectief als een uitdaging beschouwd. In deze studie wordt levenscyclusbeoordeling (Life Cycle Assessment, LCA) gebruikt om de milieuprestaties en het verbeteringspotentieel van een commerciële RAS-boerderij van tilapia en Clarias in Zweden te onderzoeken. De milieueffectcategorieën en -indicatoren waren eutrofiëring van zoet water, klimaatverandering, energievraag, landgebruik en afhankelijkheid van toevoer uit dierlijke bronnen per kg filet. We constateerden dat de voederproductie het meest bijdroeg tot alle milieueffecten (tussen 67 en 98 %), met uitzondering van de vraag naar energie voor tilapia, hetgeen in tegenspraak is met eerdere bevindingen dat het energieverbruik op bedrijfsniveau een aanjager van milieudruk is. Het belangrijkste verbeteringspotentieel is een beter gebruik van bijproducten en een groter aandeel plantaardige voederingrediënten. Samen met een verder kleiner verbeteringspotentieel wijst dit erop dat RAS’s een belangrijkere rol kunnen spelen in een toekomstig, ecologisch duurzaam voedselsysteem.