Η επανακυκλοφορία της υδατοκαλλιέργειας είναι πιθανή χωρίς σημαντικό ενεργειακό συμβιβασμό: Αξιολόγηση του κύκλου ζωής της ιχθυοκαλλιέργειας γεωργικών υδάτων στη Σουηδία

Τα θαλασσινά θεωρούνται πολλά υποσχόμενα για πιο βιώσιμη διατροφή. Η αυξανόμενη παραγωγή σε χερσαία κλειστά συστήματα ανακυκλωτικής υδατοκαλλιέργειας (RAS) έχει ξεπεράσει πολλές τοπικές περιβαλλοντικές προκλήσεις με παραδοσιακά ανοικτά συστήματα δικτυώματος, όπως ο ευτροφισμός. Ωστόσο, η ενέργεια που απαιτείται για τη διατήρηση της κατάλληλης ποιότητας των υδάτων, με τις σχετικές εκπομπές, θεωρήθηκε δύσκολη από παγκόσμια σκοπιά. Η μελέτη αυτή χρησιμοποιεί την αξιολόγηση του κύκλου ζωής (ΑΚΖ) για τη διερεύνηση των περιβαλλοντικών επιδόσεων και των δυνατοτήτων βελτίωσης μιας εμπορικής εκμετάλλευσης RAS της τιλαπίας και του Clarias στη Σουηδία. Οι κατηγορίες περιβαλλοντικών επιπτώσεων και οι δείκτες που εξετάστηκαν ήταν ο ευτροφισμός των γλυκών υδάτων, η κλιματική αλλαγή, η ζήτηση ενέργειας, η χρήση γης και η εξάρτηση από εισροές ζωοτροφών ζωικής προέλευσης ανά kg φιλέτου. Διαπιστώσαμε ότι η παραγωγή ζωοτροφών συνέβαλε περισσότερο σε όλες τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις (μεταξύ 67 και 98 %), εκτός από τη ζήτηση ενέργειας για τιλαπία, γεγονός που έρχεται σε αντίθεση με προηγούμενα πορίσματα σύμφωνα με τα οποία η χρήση ενέργειας σε επίπεδο γεωργικής εκμετάλλευσης αποτελεί παράγοντα περιβαλλοντικών πιέσεων. Οι κύριες δυνατότητες βελτίωσης περιλαμβάνουν τη βελτίωση της χρήσης υποπροϊόντων και τη χρήση μεγαλύτερου ποσοστού συστατικών ζωοτροφών φυτικής προέλευσης. Σε συνδυασμό με τις περαιτέρω μικρότερες δυνατότητες βελτίωσης που εντοπίστηκαν, αυτό υποδηλώνει ότι τα RAS μπορούν να διαδραματίσουν σημαντικότερο ρόλο σε ένα μελλοντικό, περιβαλλοντικά βιώσιμο σύστημα τροφίμων.