Reakcje rybołówstwa i akwakultury na sytuacje nadzwyczajne (FARE) są często niewłaściwie ukierunkowane lub mogą osłabić stabilność sektora. Ten kurs e-uczenia się ma na celu poprawę jakości i rozliczalności gotowości i reagowania na sytuacje...
Kurs ten wprowadza Progresywną ścieżkę zarządzania w zakresie bioasekuracji (PMP/AB), w której stosuje się podejście oparte na analizie ryzyka w celu poprawy ogólnego zrównoważonego charakteru sektora akwakultury. Przedstawiono w nim koncepcje i...
Kurs ten wprowadza nomenklaturę Systemu Zharmonizowanego (HS) dla produktów rybołówstwa i akwakultury, przedstawiającą instrumenty handlu światowego i międzynarodowego FAO w sektorze rybołówstwa, takie jak dostęp preferencyjny i reguła pochodzenia...
Krótki opis projektu: VeriFish to dwuletni projekt finansowany w ramach programu „Horyzont Europa”, którego celem jest zapewnienie dostępnych i dynamicznych ram weryfikowalnych wskaźników zrównoważonego rozwoju w celu poprawy komunikacji i...
W niniejszym wydaniu przedstawiono niebieską transformację w działaniu, zilustrowaną działaniami i inicjatywami prowadzonymi przez FAO we współpracy z członkami, partnerami i kluczowymi zainteresowanymi stronami, mającymi na celu włączenie żywności...
Bałtycki MUPPETS stanowi wyjątkową okazję dla innowatorów do wywarcia wymiernego wpływu na zrównoważoną hodowlę omułków i rozwój produktów, wspierając przyszłościowe rozwiązania, które wzmacniają lokalne gospodarki i poprawiają ekosystemy Morza...
Tak, jest to wykonalne, ale nadal istnieją wyzwania techniczne, inżynieryjne i kosztowe. Przyszły rozwój morskiej lub narażonej akwakultury oceanicznej będzie zależał od technologii wdrożonej w celu przezwyciężenia ekstremalnych warunków klimatu oceanicznego, problemów logistycznych związanych z wprowadzaniem paszy i innych środków do gospodarstwa, rozwoju morskich platform roboczych i zdalnej kontroli platform opartych na internecie rzeczy (IoT) w celu komunikacji i zarządzania platformami z systemami optymalizacji opartymi na sztucznej inteligencji.
Zintegrowana akwakultura wielotorowa (IMTA) to rodzaj akwakultury, w której kilka gatunków wodnych o różnych poziomach troficznych (np. ryby, wodorosty morskie, skorupiaki lub inne bezkręgowce) hoduje się w bliskiej odległości w ramach tego samego systemu produkcji w celu poprawy wydajności, ograniczenia ilości odpadów i świadczenia usług ekosystemowych, takich jak bioremediacja.
W „Strategicznych wytycznych dotyczących bardziej zrównoważonej i konkurencyjnej akwakultury w UE na lata 2021–2030” promuje się IMTA, wśród innych rodzajów akwakultury, które są najbardziej korzystne dla środowiska i klimatu.
IMTA może obejmować wiele różnych rodzajów systemów akwakultury, takich jak systemy akwakultury lądowej (np. stawy) i systemy kojców sieciowych (np. połączenie hodowli ryb z systemami pozadennymi i na dnie w przypadku małży i produkcji wodorostów morskich). Celem jest jednak zawsze zwiększenie zrównoważenia środowiskowego, stabilności gospodarczej i akceptacji społecznej w ramach holistycznego podejścia opartego na gospodarce o obiegu zamkniętym.
Systemy IMTA zwiększają zrównoważony charakter akwakultury poprzez naśladowanie naturalnych obiegów składników odżywczych. W tych systemach materia organiczna, która nie jest wykorzystywana przez jeden gatunek, taki jak ryby, staje się zasobem dla innych, takich jak wodorosty morskie i mięczaki, w których do wzrostu wykorzystuje się składniki odżywcze. Skuteczność systemu zależy od czynników środowiskowych, takich jak poziom składników odżywczych na danym obszarze, dostępność żywności i hydrodynamika.
Nadal istnieje szereg wyzwań związanych z przyjęciem IMTA. Na przykład, zgodnie z przepisami UE, zwierzęta akwakultury nie mogą być karmione odpadami, co oznacza, że obowiązujące ramy prawne unieważniają modele łączenia ryb z niektórymi filtratorami i gatunkami detritivores (niskie gatunki troficzne, takie jak małże i ogórki morskie), które poddają recyklingowi składniki odżywcze pochodzące z niezjednych pasz i odchodów. Aby ocenić te wyzwania i pomóc im sprostać, UE finansuje kilka projektów w ramach IMTA, takich jak Astral (https://www.astral-project.eu/ ) i AquaVitae (https://aquavitaeproject.eu/).
W 2020 r. produkcja akwakultury w UE osiągnęła łącznie 1,2 mln ton, o wartości 3,9 mld EUR. W tym czasie głównymi produkowanymi gatunkami akwakultury były omułki morskie (19 % całkowitej produkcji UE), pstrąg tęczowy (17 %), małże (11 %), ostrygi pacyficzne (9 %), morlesz bogar (8 %), małże śródziemnomorskie (7 %), labraks (7 %), karp (7 %) i tuńczyk błękitnopłetwy atlantycki (3 %). Te dziewięć gatunków odpowiada za 87 % masy całkowitej produkcji akwakultury w UE (STECF 22-17-UE).
