De respons van de visserij en de aquacultuur op noodsituaties (FARE) wordt vaak gemigreerd of kan de stabiliteit van de sector ondermijnen. Deze e-learningcursus heeft tot doel de kwaliteit en verantwoordingsplicht van paraatheid voor en reactie op...
Deze cursus introduceert het Progressive Management Pathway for Aquaculture Biosecurity (PMP/AB), dat gebruikmaakt van een risicogebaseerde aanpak om de algehele duurzaamheid van de aquacultuursector te verbeteren. Hierin worden de concepten en...
Deze cursus introduceert de nomenclatuur van het geharmoniseerd systeem (GS) voor visserij- en aquacultuurproducten, waarin mondiale en FAO-instrumenten voor de internationale handel in visserij worden gepresenteerd, zoals preferentiële toegang en de...
Korte beschrijving van het project: VeriFish is een door Horizon Europa gefinancierd tweejarig project dat gericht is op het bieden van een toegankelijk en dynamisch kader van verifieerbare duurzaamheidsindicatoren voor de verbetering van de...
Deze editie bevat de blauwe transformatie in actie, geïllustreerd door activiteiten en initiatieven onder leiding van de FAO in samenwerking met leden, partners en belangrijke belanghebbenden, om aquatische levensmiddelen te integreren in de mondiale...
Baltische MUPPETS biedt innovatoren een unieke kans om een tastbaar effect te sorteren op duurzame mossellandbouw en productontwikkeling, door toekomstgerichte oplossingen te ondersteunen die de lokale economieën versterken en de ecosystemen in de...
Ja, het is haalbaar, maar er blijven technische, technische en kostenuitdagingen bestaan. De toekomstige ontwikkeling van offshore of blootgestelde oceaanaquacultuur zal afhangen van de technologie die wordt toegepast om de extreme omstandigheden van het oceaanklimaat te boven te komen, de logistieke problemen om voeder en andere productiemiddelen op de boerderij te brengen, de ontwikkeling van offshore-werkplatforms en de controle op afstand van de platforms die gebaseerd zijn op het internet der dingen (IoT) om de platforms te communiceren en te beheren met optimalisatiesystemen op basis van artificiële intelligentie.
Geïntegreerde multitrofische aquacultuur (IMTA) is een soort aquacultuur waarbij verschillende aquatische soorten met verschillende trofische niveaus (bv. vis, zeewier, schaal- en schelpdieren of andere ongewervelde dieren) in de onmiddellijke nabijheid van hetzelfde productiesysteem worden gekweekt om de efficiëntie te verbeteren, afval te verminderen en ecosysteemdiensten te leveren, zoals bioremediëring.
De “Strategische richtsnoeren voor een duurzamere en concurrerendere EU-aquacultuur voor de periode 2021-2030” bevorderen de IMTA, naast andere soorten aquacultuur die het meest gunstig zijn voor het milieu en het klimaat.
IMTA kan betrekking hebben op veel verschillende soorten aquacultuursystemen, zoals aquacultuursystemen op het land (bv. vijvers) en netpensystemen (bv. combinatie van viskweek met off-bottom en on-bottom systemen voor de productie van tweekleppige weekdieren en zeewier). Het doel is echter altijd om de ecologische duurzaamheid, de economische stabiliteit en de maatschappelijke aanvaardbaarheid te vergroten, in het kader van holistische en circulaire economische benaderingen.
IMTA-systemen verbeteren de duurzaamheid van de aquacultuur door natuurlijke nutriëntencycli te nabootsen. In deze systemen wordt het organische materiaal dat niet door één soort wordt gebruikt, zoals vissen, een hulpbron voor andere soorten, zoals zeewier en weekdieren, die de nutriënten gebruiken om te groeien. De doeltreffendheid van het systeem hangt af van milieufactoren, zoals nutriëntenniveaus in het gebied, beschikbaarheid van voedsel en hydrodynamica.
Bij de vaststelling van de IMTA blijven verschillende uitdagingen bestaan. Volgens de EU-wetgeving kunnen aquacultuurdieren bijvoorbeeld niet worden gevoederd met afval, wat betekent dat het geldende rechtskader modellen ongeldig maakt waarbij vissen worden gecombineerd met bepaalde filter- en diersoorten (laagtrofische soorten zoals tweekleppige weekdieren en zeekomkommers) die de nutriënten uit ongegeten visvoeder en feces recyclen. Om deze uitdagingen te beoordelen en aan te pakken, financiert de EU verschillende IMTA-projecten, zoals Astral (https://www.astral-project.eu/) en AquaVitae (https://aquavitaeproject.eu/).
In 2020 bedroeg de aquacultuurproductie in de EU in totaal 1.2 miljoen ton, met een waarde van 3.9 miljard EUR. Destijds waren de belangrijkste aquacultuursoorten zeemosselen (19 % van de totale EU-productie), regenboogforel (17 %), blauwe mosselen (11 %), Japanse oesters (9 %), goudbrasem (8 %), mediterrane mosselen (7 %), zeebaars (7 %), karper (7 %) en Atlantische blauwvintonijn (3 %). Deze negen soorten vertegenwoordigen 87 % van de totale aquacultuurproductie in de EU in gewicht (WTECV 22-17-EU).
