Strategische overwegingen voor de oprichting van een grootschalige zeewierindustrie op basis van visvoedertoepassingen: een Noorse casestudy

Soja-eiwitconcentraat (SPC) is een belangrijk ingrediënt in visvoeder en het grootste deel is afkomstig uit Brazilië. De Braziliaanse sojasector heeft naar verluidt echter geleid tot aanzienlijke milieuproblemen, waaronder ontbossing. Bijgevolg worden nieuwe bronnen voor eiwitten onderzocht en wordt uit gekweekt zeewier geëxtraheerd eiwit als alternatief beschouwd. Daarom onderzoeken we hoe een eiwithoudend product van zeewier (SPP) kan concurreren met SPC als eiwitingrediënt voor visvoer. De studie maakt gebruik van de positioneringsmatrix, kostenanalyses met betrekking tot de energiewet en een onzekerheidsanalyse met behulp van Monte Carlo-simulaties, en er worden belangrijke onderzoeksuitdagingen vastgesteld. De eerste bevinding is dat de kosten van de productie van SPP met de opkomende zeewiersector te hoog zijn om concurrerend te zijn voor visvoertoepassingen. Om deze uitdaging het hoofd te bieden, worden twee oplossingen onderzocht. Ten eerste zijn aanzienlijke investeringen in de teelt- en verwerkingsinfrastructuur nodig om schaalvergroting te bereiken, en wordt een break-evenschaal van 65,000 ton voorgesteld. De tweede, maar meer veelbelovende weg, bij voorkeur in combinatie met de eerste, is de winning van eiwit van zeewier en hoogwaardige componenten van zeewier. Met mannitol en laminaran als nevenproducten van het SPP is er een 2 530 % kans op een positieve onderlijn. Onderzoek naar extractieprocessen is daarom noodzakelijk om de extractie van ingrediënten met toegevoegde waarde te maximaliseren. Mettertijd wordt verwacht dat de concurrentiepositie van SPP zal verbeteren als gevolg van de opschaling van het productievolume en betere bioraffinaderijen.