Στρατηγικές παράμετροι για τη δημιουργία μιας μεγάλης κλίμακας βιομηχανίας φυκιών με βάση την εφαρμογή ιχθυοτροφών: μια νορβηγική περιπτωσιολογική μελέτη

Το συμπύκνωμα πρωτεϊνών σόγιας (SPC) αποτελεί βασικό συστατικό των ιχθυοτροφών και το μεγαλύτερο μέρος του προέρχεται από τη Βραζιλία. Ωστόσο, η βιομηχανία σόγιας της Βραζιλίας φέρεται να έχει οδηγήσει σε σημαντικά περιβαλλοντικά προβλήματα, συμπεριλαμβανομένης της αποψίλωσης των δασών. Κατά συνέπεια, διερευνώνται νέες πηγές πρωτεϊνών και η πρωτεΐνη που εκχυλίζεται από εκτρεφόμενα φύκια θεωρείται εναλλακτική λύση. Ως εκ τούτου, διερευνούμε τον τρόπο με τον οποίο το προϊόν πρωτεϊνών φυκιών (SPP) μπορεί να ανταγωνιστεί την ΠΧΠ ως πρωτεϊνικό συστατικό για τις ιχθυοτροφές. Η μελέτη χρησιμοποιεί τον πίνακα τοποθέτησης, τις αναλύσεις κόστους που περιλαμβάνουν τη νομοθεσία περί εξουσίας και την ανάλυση αβεβαιότητας με τη χρήση προσομοιώσεων Monte Carlo, ενώ εντοπίζονται βασικές ερευνητικές προκλήσεις. Το αρχικό πόρισμα είναι ότι, με την αναδυόμενη βιομηχανία φυκιών, το κόστος παραγωγής SPP είναι υπερβολικά υψηλό για να είναι ανταγωνιστικό για τις εφαρμογές ιχθυοτροφών. Για την αντιμετώπιση αυτής της πρόκλησης, διερευνώνται δύο λύσεις. Πρώτον, απαιτούνται σημαντικές επενδύσεις σε υποδομές καλλιέργειας και μεταποίησης για την επίτευξη κλίμακας και προτείνεται κλίμακα ισοσκέλισης 65,000 τόνων. Η δεύτερη αλλά πιο ελπιδοφόρα οδός, κατά προτίμηση σε συνδυασμό με την πρώτη, είναι η εξαγωγή πρωτεϊνών φυκιών και συστατικών φυκιών υψηλής αξίας. Με τη μαννιτόλη και τη λαμιναράνη ως παραπροϊόντα του SPP, υπάρχει πιθανότητα θετικής κάτω γραμμής σε ποσοστό 2 530 %. Ως εκ τούτου, η έρευνα σχετικά με τις διεργασίες εκχύλισης είναι αναγκαία για τη μεγιστοποίηση της εκχύλισης των συστατικών προστιθέμενης αξίας. Με την πάροδο του χρόνου, αναμένεται ότι η ανταγωνιστική θέση του SPP θα βελτιωθεί λόγω της αναβάθμισης του όγκου παραγωγής, καθώς και της βελτίωσης των διεργασιών βιοδιύλισης.