Charakterystyka odżywcza europejskich produktów ubocznych przetwórstwa akwakultury w celu ułatwienia strategicznego wykorzystania

Analizy zrównoważonego charakteru akwakultury zazwyczaj pomijają los i wartość produktów ubocznych przetwarzania. Celem tego badania było scharakteryzowanie wartości odżywczej wspólnych przetworzonych produktów ubocznych (głów, ram, okrawków, skóry i wnętrzności) pięciu ważnych gatunków ryb hodowanych w Europie; Łososia atlantyckiego (Salmo salar), labraksa (Dicentrarchus labrax), morlesza bogara (Sparus aurata), karpia zwyczajnego (Cyprinus carpio) i turbota (Psetta maxima) w celu uzyskania informacji na temat najlepszych strategii wykorzystania. Wyniki Trybunału wskazują na znacznie wyższą całkowitą wydajność mięsa (64–77 %) w przypadku pełnego przetworzenia, w porównaniu tylko z polędwicą (30–56 %). Trybunał stwierdził, że główki, ramy, okrawki i skóra z łososia atlantyckiego, labraksa, morlesza bogara i ram turbota wykazywały średnie lub wysokie plony jadalne, średnie do wysokiej zawartości lipidów i kwasu eikozapentaenowego (EPA) i kwasu dokozaheksaenowego (DHA), co wskazuje na znaczny potencjał bezpośredniego stosowania w żywności dla ludzi. Produkty uboczne, które są nieatrakcyjne do bezpośredniego stosowania w żywności, ale charakteryzują się niską zawartością popiołu i średnią lub wysoką zawartością białka surowego, lipidów oraz EPA i DHA, takie jak wnętrzności, mogą być kierowane do paszy dla zwierząt. Skórka wykazywała interesujące wartości odżywcze, ale ma większy potencjał w zastosowaniach nieżywnościowych, takich jak przemysł modowy, kosmetyczny i farmaceutyczny. Wyniki wskazują na możliwość zwiększenia bezpośredniej wartości europejskiej akwakultury pod względem żywności, paszy i nieżywnościowej, bez zwiększania wielkości produkcji lub wykorzystania dodatkowych zasobów. Podkreśla się znaczenie zmiany postrzegania przez konsumentów oraz usuwania barier infrastrukturalnych i prawnych w celu maksymalizacji wykorzystania.