Διατροφικός χαρακτηρισμός των υποπροϊόντων μεταποίησης προϊόντων υδατοκαλλιέργειας στην Ευρώπη για τη διευκόλυνση της στρατηγικής χρήσης

Οι αναλύσεις βιωσιμότητας της υδατοκαλλιέργειας συνήθως αγνοούν την τύχη και την αξία των υποπροϊόντων μεταποίησης. Στόχος της μελέτης αυτής ήταν ο χαρακτηρισμός του διατροφικού περιεχομένου των κοινών υποπροϊόντων μεταποίησης (κεφαλές, πλαίσια, υπολείμματα, δέρμα και σπλάχνα) πέντε σημαντικών ειδών ψαριών με πτερύγια που εκτρέφονται στην Ευρώπη· Σολομός Ατλαντικού (Salmo salar), λαβράκι (Dicentrarchus labrax), πελαγίσιο λυθρίνι (Sparus aurata), κοινός κυπρίνος (Cyprus carpio) και καλκάνι (Psetta maxima) για ενημέρωση σχετικά με τις βέλτιστες στρατηγικές χρήσης. Τα αποτελέσματά μας δείχνουν ότι μπορεί να επιτευχθεί σημαντικά υψηλότερη συνολική απόδοση σάρκας (6 477 %) εάν υποστεί πλήρη επεξεργασία, σε σύγκριση με το φιλέτο μόνο (3 056 %). Διαπιστώσαμε ότι οι κεφαλές, τα πλαίσια, τα ξακρίσματα και το δέρμα από τον σολομό του Ατλαντικού, το λαβράκι, το τσιπούρα και το καλκάνι παρουσίαζαν μέτρια έως υψηλή εδώδιμη απόδοση, μέτρια έως υψηλή περιεκτικότητα σε λιπίδια, μέτρια έως υψηλή περιεκτικότητα σε εικοσιπενταενοϊκό οξύ (EPA) και εικοσιδυεξαενοϊκό οξύ (DHA), γεγονός που υποδηλώνει σημαντικές δυνατότητες άμεσης χρήσης στα τρόφιμα του ανθρώπου. Τα υποπροϊόντα που δεν είναι ελκυστικά για άμεση χρήση σε τρόφιμα, αλλά έχουν χαμηλή περιεκτικότητα σε τέφρα και μέτρια έως υψηλή περιεκτικότητα σε ακατέργαστες πρωτεΐνες, λιπίδια και EPA και DHA, όπως τα σπλάχνα, θα μπορούσαν να κατευθυνθούν στις ζωοτροφές. Το δέρμα έχει ενδιαφέρουσα διατροφική αξία, αλλά έχει περισσότερες δυνατότητες σε μη διατροφικές εφαρμογές, όπως η βιομηχανία μόδας, καλλυντικών και φαρμακευτικών προϊόντων. Τα αποτελέσματα δείχνουν τη δυνατότητα αύξησης της άμεσης αξίας της ευρωπαϊκής υδατοκαλλιέργειας όσον αφορά τα τρόφιμα, τις ζωοτροφές και τα μη εδώδιμα προϊόντα, χωρίς αύξηση του όγκου παραγωγής ή της χρήσης πρόσθετων πόρων. Τονίζεται η σημασία της αλλαγής των αντιλήψεων των καταναλωτών και της αντιμετώπισης των υποδομών και των νομοθετικών φραγμών για τη μεγιστοποίηση της χρήσης.